Auria Ceive e Socialista

"-Agora mesmo non penso en nada -sentenciei-. En canto deteña ao camareiro do Tytadine por intento de asasinato, infórmote.

  (...) O Nékora era máis puteiro que patriota -así o era o común dos habitantes da cidade-  mais no ambiente revolucionario as debilidades con pendangas pasaban demasiada factura.

  (...) No entanto, estaba a piques de levar outra sorpresa. Heleniña fora previsora. "Auria Ceive e Socialista. 730 148 423. Chámame. Bicos." Noriega podía agardar toda a vida. Helena tivera a xenial idea de introducir un papeliño rosa nun dos petos traseiros do meu pantalón. "Auria Ceive e Socialista."."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx. 77-80