O silencio

"Deixeille propina ao camareiro, que esta vez non era o fulano que non se parecía ao poeta Roi Maceira, e nin mo agradeceu. Ao saír incomodoume moito o silencio da Praza do Correxidor, pero resultoume idóneo para coller aire, acender un cigarro e marcar o número de Marina. Necesitaba vela dunha vez por todas e aclarar o acontecido a noite antes de que Noriega me amargara o descanso dominical."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.91-92