Dous outeiros lumegantes

"A querindanga de Adrián Seivane chamábase Malena. Morenísima -Helena acertara- e prostitutísima, a fulana era unha gilda de postal salvaxe e veterana no oficio. Ágatha transmitiulle os meus desexos e a boneca achegouse paseniño, regalándome a visión dun dragón verde, con impregnacións vermellas, que trousaba lume aloxado nas súas nádegas, dous outeiros lumegantes que foran cimentados por un xenio creador indiscutible.

  (...) Estiven a piques de deixar que se confundira para sempre entre os borrachos e regresar ao Tytadine, onde Helena me agardaba catando viño barato e soñando soberanías populares."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.70-71