"A foto pertencia a unha época de relativa calma: o GIA declarara unha tregua indefinida, unha vez abertas de par en par as posteriormente fracasadas conversas de Chandrexa co Goberno de Santiago. (...) Marina entusiasmárase con aquel "escenario de paz e democracia" e eu co licor-café do Tytadine, de aí a nosa sona de parella modélica entre a xente que se movía neses ambientes. (...) O dono do Tytadine, un rancio de agarrarse -termo empregado polos guías de novo cuño para se referiren aos inmobilistas-, acusárao de ter veleidades anarquistas e de relaxar o adoutrinamento musical e político da rapazallada."
Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.62-63
No hay comentarios:
Publicar un comentario