Na mesma mesa, ou en calquera

"Subín da Praza das Flores á do Correxidor. O Tytadine era un discreto fervedoiro de xente. Sentei na única mesa baleira e pedín un whisky. Dúas rapazas botaban moedas nunha urna colocada enriba da barra, ao carón dunha fotografía do Nékora. O xesto servía para subvencionar parte das pompas fúnebres. (...) Decateime de que anos atrás estivera sentado nesa mesma mesa con Marina, ou en calquera, mantendo conversas que remataban sempe co penúltimo licor-café e o antepenúltimo canuto."

Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.91