Onde permaneceu agachado

"Estando o administrador no Bar París cun grupo de amigos dixo que o asunto do incendio non fora certo e que todo o mundo sabía que se tratara dun asalto perpetrado por xente da partida de Raúl. Deste último comentou asimesmo que non era un atracador, senón un comunista de Barra de Miño que se vira obrigado a botarse ó monte o mesmo día que empezou a guerra, cando un concelleiro daquela localidade disparou as balas de tres cargadores dun subfusil contra a fachada da súa casa; razón pola cal, á mañá seguinte, Raúl fuxiu con dous amigos cara ós Peares e de alí, polo canón do Sil enriba, internouse nos bosques da comarca, onde permaneceu agachado..."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 47.