Un aterido pitirroxo

"O sol fuxiu, as brétemas cobriron todo con pecho manto, e Ánxel faguía ó pé da cruz, morto, esquecido: soilo a súa cabeceira un aterido pitirroxo chiaba co frío, e aló lonxe, ouvíase a voz delorida das campás da Trinidá que tocaba ás oraciós, pro que parés se queixaban pola morte daquel que tantas veces as tocara, e !que as quixera tanto, tanto!..."

Heraclio Pérez Placer,("Ánxel") Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.292)