"De pé no máis saído rochedo, érguese un rapazote espido, de carne morena, da aldea, ben feito e debuxado, que tapa coas mans o que pode, e outea receoso para os rapaces máis pequenos: chímpase do penedo abaixo, estralan as augas, escúmanse rabiosas, burbullean, e algunhas brazas alá, resurxe unha agraxada cabeza que sacode as negras crechas e vólvese meter de sulago coma un parrulo da Limia."
Francisco Álvarez de Nóvoa, "No Miño", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.85
No hay comentarios:
Publicar un comentario