Pela de manteiga

"Entre as fochas dos penedos vense relumbrar ollos outeadores de descoidos, e elas, créndose soas, deixan asomar tal ou cal branca pela de manteiga que a luz viva irisa de nacre, algunha perna de tentadoras liñas, ou algo máis que derrete ós curiosos ocultos.

  Ás veces descóbrenos, e ármase un barullo do deño, córrenos á croiazo limpo, berran, insultan, rifan e pouco despois volven eles a paso de lobo ás andadas."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "No Miño", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.86