Agardábanme no fielato

“Agardábanme no fielato da Ponte Vella pouco denantes de meianoite e baixamos calados ó río. O río aínda collía uns anacos de lúa vella, de lúa podre, de anaco de cabazo podre que se despenaba, de manteiga amarela, de luce pegañosa, polas restrevas escorrendo a se derreter por embaixo dos piñeiros de Santa Ladaíña a retrincos aínda máis vermellos, como cando vin o ferro vivo na fundición de Malingre ou o ferro na fragua do Catapiro...”

  Eduardo Blanco-Amor, Os Biosbardos, ed. Galaxia, 1962, 12ª edición, "Os Biosbardos", páx.12