“Querido Manuel,
Hai xa tres meses
da túa última visita e non volvín ter máis que escasas novas de ti a través
dalgunha xente coa que te cruzaches polos camiños e logo veu contarme. Cada vez
que regresas á túa terra perdo o eco dos teus pasos e a esperanza de que
volvas. Igual que me pasa tantas veces. Supoño que haberá abondo que ou quen te
reteña, aí, pero as últimas veces sempre acabaches por vir cabo de min e a iso
me aferro. Pero a xente fala, a xente pregunta e eu tamén pregunto, Manuel, que
agardar deste noso momento. Se hei de dar palabra ou deixala libre para quen ma
pida porque para isto o tempo xoga na miña contra. Só quero saber se ti has de
volver e cumprir co que prometiches ou pola contra seguirás a calquera outra
máis nova do que son eu. O tempo que me pode quedar xa é menos do que levo
vivido, por iso cada día máis é para min un día menos e non estou para
adiviñas, agardas ou promesas. Só desexo saber se a esquerda do meu leito aínda
che pertence e cando volverás para marcalo. Busco palabra definitiva, e esta é
si ou non.
Túa,
Catalina."
No hay comentarios:
Publicar un comentario