“Mesmo foi pulsado
por un médico cando recolleu na zona do crime un óso dunha das súas supostas
vítimas e o seu corazón bombeou ao mesmo ritmo que antes. Tocou aquel óso
espido coas súas propias mans. Recolleuno do chan dun sitio que sabía con
exactitude. Volveuna tocar, á súa vítima, a quen fose, coa tranquilidade e
friaxe de quen recolle un garabullo no monte para non pisalo.
Algúns dos expertos vomitou nun aparte,
outros inquietáronse ante tanto frío vido dun só corpo e de semellante tamaño
como este home ten. Varios corvos saíron voando como balazos negros. Instalouse
en todos nós un silencio e unha anguria que coido que levaremos dentro para
sempre. Só queda que podreza na cadea cos seus recordos, aínda que haxa quen o
defenda.”
No hay comentarios:
Publicar un comentario