A Fuxida (II)

Ata Nadal permanece en Figueiredo, pero por estas datas, descoñécense os motivos, irá a Golpellás (Paderne de Allariz) a casa da súa coñecida Xoana Mangana, onde pasara unhas semanas facendo vida normal, pese a que ata alí tamén chegaron os rumores do “home do unto”. De camiño aínda pasará unha noite na fonda de Fontedoso onde non hai tanto estivo con “Surtú”.  Estas novas chegarán aos familiares das García Blanco que irán denuncialo a Vilar de Barrio. Uns carabineiros irán ata  Golpellás na súa procura, pero cando chegan o Canicha xa tiña fuxido de novo.

Definitivamente intenta fuxir cara Castela. Fará parada en Vilariño de Conso para facerse cun pasaporte a partir da documentación falsa na que se fai pasar por Antón Gómez. O alcalde desconfía e pídelle aval a algún veciño que o coñeza. O 7 de febreiro de 1852 pasará a noite en Castiñeira (Vilariño de Conso), onde consegue durmir na casa dun tal Domingos Alonso, a quen convencera para que ao día seguinte o avale diante do alcalde de Vilariño de Conso (partido xudicial de Viana do Bolo). Tamén solicitan o pasaporte o seu fillo, Xosé Alonso, e un veciño, Simón Branco, que deciden acompañalo na viaxe as terras de Castela. O día 8 conseguen a documentación e o día 9 emprenden viaxe os tres xuntos. Na súa documentación figura como profesión a de “cedacero” (peneireiro), e veciño de Nogueira (Montederramo).