Os golpes dos canteiros

"Mentres o dicía achegouse a min por detrás, colleume a cabeza para xirala cara a el,, miroume aos ollos e bicoume. Por riba do seu ombro eu vía o Pico de Zas e pareceume que escoitaba os golpes dos canteiros cantando sobre a pedra. Fixen o xesto de aguzar o oído para escoitar mellor e Arturo preguntoume qué cousa estaba escoitando. Respondinlle que non escoitaba nada. Soltoume e empezamos a andar cara ao alto da horta, camiño da csa."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 154.