"Era o primeiro verán que pasaba en Beiro sen os meus pais e sen tía Mercedes e sen os criados, e sen Carlos. Uns días antes, ao traspasar a porta da casa con Arturo, o silencio que sentín bateume na cara como se fose o aire enrarecido dun lugar húmido e pechado."
Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 154.
No hay comentarios:
Publicar un comentario