"Dalgún deles como Raúl ou Celestino Cabezas, sabíase que as mulleres ou os pais seguían vivindo nas respectivas aldeas, uns en Barra de Miño e outros na Forxa, polo cal resultaba moi doado collelos e obrigalos a convencer a aqueles para que se entregasen e deixasen de facer barbaridades, causando as desgracias que todo o mundo coñecía, e que no caso de que se negasen a colaborar coa orde ou que os fuxidos non lles fixesen caso, había forma de facelos entrar en razón."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 77.
No hay comentarios:
Publicar un comentario