¿Vou quedar cego?

 "Preguntéille á mamá: "¿Vou quedar cego?" Respondeume "Non". Pero non lle creo. Hoxe pola mañá, cando me levaron pró corredor do patio, ó sentir o sol pousado na miña pel. díxenme: "A ver". Metín iste dedo pola esquina dun ollo, levantando a venda por ver si vía algo, pero non vin nada. Nin xiquera unha pouca claridade. Nada. Eu xa tiña a cousa medio tragada, pois pola Santa Lucía a mamá levoume a Paredes de ofrecido. (...) Eu lembrábame de cando levaron á nena ó San Benito, que tampouco lle daban acougo facéndoa rezar como me facían a min agora. (...)

 Meto o dedo por aiquí, por unha esquiniña, e non vexo nada. Chámame a mamá: "¿Ramonciño" "Mande usté". "¿Estás ben?" "Estóu". "¿Cómpreche algo, miña prenda?" O sol debeuse meter detrás do monte do Picouto. Xa non quenta. De aquí a pouco virá a noitiña."

Carlos Casares, "Vou quedar cego" en Vento ferido, ed. Galaxia, Vigo, 1967, páx. 61-63

                                     Debuxo extraído do blog: Ventos cruzados