"Mandárono subir á camioneta blanca e marcharon con il cara o monte do Sarnadoiro. O demáis xa o sabes ti. Aparecéu morto dun tiro na cabeza. Agora xa pasóu. I é millor calar. Tamén calóu o médico cando lle levaron ó fillo. Sonche cousas da vida e dos homes, que somos coma lobos unhos prós outros, coma lobos, Eduardo, dígocho eu, coma lobos."
Carlos Casares, "Coma lobos" en Vento ferido, ed. Galaxia, Vigo, 1967, páx. 25
Debuxo extraído do blog: Ventos cruzados
No hay comentarios:
Publicar un comentario