O salitre amoreando nos pulmóns

"os masóns eran uns que mandaban roubar miniños ben mantidos e sacábanlles as manteigas pra as fragas do reuma e dos torzóns, e bebíanlles o sangue aínda quente pra as doenzas do peito, que moitos fillos dos ricos andaban inzados do mal canso, pesia a tanto como comían, e morrían da tos e das callenturas, que até se decía dos fillos do Freire, o xamoneiro da Pontevella, que morrían un a un, disque de papar tanto xamón, que se lles ía o salitre amoreando nos pulmóns até non lles coller o áer neles, e deso morrían"

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 197, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)