Apodrecía o cosco dos xergóns

"moi bo home, arestora coasi cego, eivado no leito, ía pra dous anos que llo botaran do Hospital Modelo, que a probe Nemesia, tiña que lle dar voltas como un cativo, e limpalo, que facía todo por si;

  e sentalo na bacenilla, de primeiras con moita vergoña por mor de terlle que ver as partes; e que lle apodrecía o cosco dos xergóns;"

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 216, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)