A Coruña (VII)

A segunda vista celébrase en marzo de 1854. Os días 27 e 28 o fiscal exporá de novo os feitos; e os días 29 e 31 será de novo a quenda do avogado defensor. No tribunal só repite un dos maxistrados da vista anterior, Juan de Mata Alvarado. Os outros son: Elogio González Lago, Facundo Valdés Hebia, Francisco Monteverde e Félix de la Sota. Por estas datas o condenado atópase xa no cárcere de Ourense, aínda que non sabemos exactamente en que momento foi trasladado desde Allariz.

Esta nova sentenza debía ser emitida antes do 21 de abril, pero como pasado ese día non había noticia algunha, o avogado defensor, Manuel Rúa, ante as sospeitas de que fose moi negativa para o seu defendido decide recorrer á raíña Isabel II para que o caso fose revisado polo Tribunal Supremo de Xustiza ou ben lle otorgue a graza do indulto. Ao avogado defensor de Romasanta xa so lle restaba apurar esta última opción recorrendo á súa Maxestade, que tiña entre as súas prerrogativas rexias o indulto, ou dereito de graza. (O indulto real non cuestionaba a resolución xudicial, simplemente, en casos concretos tiña en conta certas circunstancias recorrentes que non podían ser tidas en conta pola xustiza, e que buscaban un resultado máis equitativo e xusto en certas ocasións.) E efectivamente, a raíña conmutaríalle ao preso a pena de morte pola inmediatamente inferior: a cadea perpetua, segundo consta na Real Orde ditada en maio de 1854. Exactamente, o 17 de maio, chega o indulto real á Audiencia da Coruña, que fora concedido por Real Orde de 15/5/1854.

 Indulto da Raíña Isabel II.

Fonte: -Domínguez, José e Bustillo Roberto. Romasanta: Historia y leyenda. (Nuevos estudios, nuevos misterios) Ed. Auria. Ourense, 2012.