“Que raro, todos os
irmáns e irmás tiveron os ollos pechados durante meses. Que raro que os abrise
xusto coa auga do bautismo.
E a letra tremente do cura do lugar que
deixara posto que a última filla de Miguel e María fora bautizada no propio
mediodía que sucedeu ao seu nacemento co nome único e simple de Manuela. Sen
máis. E para que así conste, asino.
Manuela. Xa estás aquí. E di o teu nome que
significas que está Deus entre nosoutros.”
Pedreira, Emma. Besta do seu sangue.
Ed. Xerais. 2018. Páx. 14
No hay comentarios:
Publicar un comentario