martes, 9 de mayo de 2017

iste gran barco de pisos outos

"Os ruídos da noite pétanlle na lembranza, a lembranza faise mui clara i entre o croar das rás i os acelerós dos coches que pasan pola Ponte Nova oie unha voz de muller que dí "Pedro, ven pronto que o rapaz non durme" e no patio érguese unha sombra, xa vou, cansa, lenta de calor. lenta, lenta, que vai cruzar por debaixo da fiestra agora A sombra cruza e il dalle unha chupada ó cigarro e levanta os ollos hasta atoparse cas luces da cidá, quén sabe cómo cada vez máis grande, cada vez máis segura, porque si sacas a fundición do Couto i a fábrica de estructuras metálicas da Lonia, qué soporte queda sosteñendo iste gran barcos de pisos outos, de rascaceos con portas que se abren por medio de células fotoeléctricas, esta colmea de bares, whisky-clubs, salas de festas, cafés, cafeterías en cuios recintos aseguran que de cando en cando un suceso estrano"

Carlos Casares, Cambio en tres, ed. Galaxia, colección "Illa Nova", Vigo, 1969, 1ª edición, páx. 69-70

No hay comentarios:

Publicar un comentario