"Sen dilación, para evitar o "paseíño", os irmáns fuxiran ocultándose nos montes que ocupan a chaira de Vilela, deambulando desde Punxín até os bosques de Amoeiro.
Afeccionado á lectura do Salterio, quixo a fortuna compensar a Alexo polo mal grolo que estaba a pasar, de maneira que nos Chaos de Amoeiro "ao bater enriba dunha pedra, sentiu ruído de bo son", tal e como o libro describía."
Miguel Mosquera Paans. Viaxe a Lánsbrica. Colección Alcaian. Ed. Urco, Compostela, 2012, páx.192
No hay comentarios:
Publicar un comentario