Naquil fusco e lusco

"A Praza dos Coiros estaba a crebar de xentío naquil fusco e lusco abafado do día do Carme. Corrérase que non diran permiso as autoridades e que ían mandar a xendarmería;  sempre que había un mitin corríase o mesmo pro a xente de traballo ía igual; e dende facía pouco, tamén coas mulleres e os fillos, que xa se notaba ben que ían perdendo o medo."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 247, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)