"Tampouco me resultaba craro o intrés do Xosé María por meu pai. ¿Que me quería decir? Era home feito xa duns vintetrés anos. Non se trataba co groso da mozarría do seu tempo e, pola maior parte, víase que andaba só. No café da Unión sentábase arredado, aparte das pandas do chamelo ou da garrafina, naquil diván embaixo do grande espello por onde se baixa aos retretes."
Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 257-258, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)
No hay comentarios:
Publicar un comentario