Daquil xeito tan lucidío

"Eu estaba atordoado e, dentro das circustancias, cheio de ledicia. Nunca houbera pensado que fora da xente nosa aínda coas novas figuras populares que pouco a pouco se ían albiscando (...) houbese en A. quen pensara, daquil xeito tan lucidío, en nós, dende fóra de nós, e pra adiante de nós. Non acertei máis que a decir:

 -Tes razón, craro que tes razón.

(...)

 -Como todo o mundo eiquí. En A. todas as casas teñen as paredes de cristal... Craro, que ás veces son de cristal de aumento pra os defetos... Coido que non conviña..."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 262-263, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)