Unha nomeada que lle quedase pegada

"Trouxérao mamá despois dunha visita á casa de Bóveda, onde Elisa, a nai de Carlos, estaba moi preocupada polas cousas que facía, pois estivera a punto de tirarse desde o alto dun eucalipto cun aparato para voar que el mesmo construíra, cunhas ás de palla, os radios dunha bicicleta vella e o cinto de coiro do seu pai. O mesmo día que chegou a Beiro, durante o xantar, tía Mercedes díxolle que iso de voar parecía unha loucura, que se podía matar un e que, ademais, a xente da aldea podía poñerlle unha nomeada que lle quedase pegada para toda a vida, como chamarlle Carlitos Aviador, por exemplo, ou Piloto Garoto."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 26-27.