A auga transparente daquel río

"Nin sequera o sorriso franco de Arturo despedíndonos desde a solaina, axitando a man ao mesmo tempo que lle pedía a Carlos que fose prudente, serviu para suavizar aquela sensación que eu tiña de estar vivindo fóra do tempo, como se tratase inutilmente de apreixar entre as mans a auga transparente daquel río que tantas veces tiñamos contemplado xuntos desde a solaina, como un soño, nas cálidas noites de tantos veráns."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011. Páx. 34-35.