"Os meus estereotipos avellentaran. Non houbo carantoñas. O taxista, un espectador canso e desmoralizado, agradeceuno. Xa na rúa, Helena deume unha aperta que nos cravou no chan o tempo equivalente a unha carreira entre Seixalbo e A Carballeira. Era media vida e algo máis doutra. Nunca sufrira arreguizos tales, nin sequera cando de totalitarismo hormonal, aloxado para sempre nas primeiras borrascas da adolescencia. O tacto dunha man nas miñas costas que emprendía un traxecto con curvas de apego nada ecuánime, dixerido aos tropezóns, erea o causante dos arrepíos.
- Adeus, Horacio -dixo ao tempo que se separaba de min.
- Adeus, princesa."
Diego Ameixeiras, Baixo mínimos, ed. Xerais, xuño, 2004, páx.169-170
No hay comentarios:
Publicar un comentario