O seu paraíso

"Nas horas de cuarto, só, na infinita soidade das noites no mar, cando tódolos ruídos teñen indefinibles melancolías, e ás veces, a obencadura e o mar xemen caladas tristezas, entón, a forza do pensamento arrincaba das campías ourensás o anaco aquel, o seu paraíso, e o tempo voaba lixeiro coma unha  sombra: só o bandazo que lle anunciaba o torto rumbo, o mal cinguido vento, o arrincaba daquela dorosa abstracción."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "O Paraíso", Pé das Burgas, 1896. (Desta edición, Biblioteca de La Voz de Galicia, 2002) páx.125-126