Calado coma sempre

"Abaix´ó Miño, calado coma sempre, esbarando entre as guixas sin apeas marmuriar d´os seus dourados bicos, sempre terso é limpo pra refrexar azuados celaxes é verdosas sombras; en frente, á via, erguendose ás veces sobre macizos murallós, fundíndose outras n-os cortados montes, buscando sempre ó nivel pra non fatigar aquela máquena que prende as suas guedellas de fume n-os piñeirales coma sudario que aruñan as copas d´os pinos co-as suas agullas; eiqui á carreteira, apregandose ós montes, perdendose entre os soutos de castaños é ameneiros, sartand´os regatos que se rin baixo as arcadas, é sempre cobreando, cenguidose pra non perdel-o rio que ll´empresta frescuras n-as brisas é pracidas sombras n-os follatos."

Francisco Álvarez de Nóvoa, "N-o solar", Beira o Barbaña. Paisaxes, Ed. do Castro, 1993. Edición facsimilar  a partir da única edición que se coñece: Ourense, 1894, Imprenta de "El Derecho". Páx.21