Moita metementa

"De primeiras fumos á fonda dos Maricóns. Como non querían abrir porque era xa moi tarde, faloulles polo cerrollo o curmán. Falou co máis novo, o Isidoro, e díxolle que tamén estaba o Alfonso, que tiña moita metementa nas casas de comidas e nas de mulleres, por ser rapaz convidador e de moito gasto; (...) pro contáronse contos de moita risa, e os dous Maricóns (que os alcumaban eisí, supoño, por seren gordechos, vermelliños e amullerados, sin pelo de barba, que o nome da taberna era: "Los Habaneros" por teren estado moito tempo na illa de Cuba).

 (...) Fumos despois á taberna do Mares, a dos Mellas... e por eí, que nunca na miña vida a gozara eu tanto como con aquiles rapaces."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 307-309, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA)