Coa moleira hai que andar con moito tino

"-Máis ou menos, só que coa moleira hai que andar con moito tino; é millor non a tocar. Cun golpiño poden morrer. Anque eu non soupen de ningún neno que morrera da moleira, díxose dun, da Valenzá, que escomenzara a esmorecer, a esmorecer, até que morreu sin doenza; porque disque a nai boa vaca sería, dormíase cun cóbado entalado na moleira do rapaz."

Eduardo Blanco Amor, Xente ao lonxe , páx. 137, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).