miércoles, 8 de agosto de 2018

Como un sol amarelo

"Estabamos dentro do coche, á altura do bosque de San Vitorio, e eu pensaba naquel instante que a luz dos nosos veráns, que eu levaba acendida na memoria como un sol amarelo, se estaba apagando. Carlos interrompeu o meu pensamento: "Periquita, estás preciosa, guapísima"."

Carlos Casares, O sol do verán. Ed. Galaxia, Biblioteca Carlos Casares, nº3. 1ª edición, 2002; 4ª edición nesta colección, Vigo, 2011, páx. 160.

No hay comentarios:

Publicar un comentario