"¡Queremos pistolas, non oracións!"

"Ó tema da paz dedicoulle o artigo do venres pasado, ó día seguinte da concentración que se fixo no Parque, cando os manifestantes pediron armas para ir loitar a Rusia. No discurso que lles dirixiu,  o gobernador civil anunciou a derrota inminente do comunismo, tal como estaba escrito nunha das mensaxes de Fátima, e que a esa derrota tiña contribuído España, o primeiro país de Europa que fora capaz de vencer a Stalin. Nese instante, desde o parque soou unha voz que berrou: "¡Queremos pistolas, non oracións!". Case ó mesmo tempo, no lugar de onde saíra o berro organizouse unha pelexa, primeiro a puñetazos."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 243.