"Dos sucesos relacionados coa concentración do Parque e as circunstancias que seguiron non se dixo nada no periódico, aínda que na sección de cartas ó director do día seguinte apareceu unha nota firmada por iniciais na que se eloxiaban os artigos dun colaborador que non se citaba, do que se dicía que tiña a virtude de engrandecer o pequeno e rebaixar o grande, incluída a rabia incontrolada dos corazóns máis quentes."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 251.
No hay comentarios:
Publicar un comentario