Na monotonía da vida diaria

"Despois de intercambiar algúns xestos entre a xente do balcón e os que se atopaban na rúa, na cabeceira da manifestación, el saíuse do lugar que ocupaba e dirixiuse cara á porta do edificio. (...)

  Dicía que o día seguinte da demostración popular en contra do asasinato de Anselmo Perille e os seus amigos, el andara paseando polo centro da cidade e que na monotonía da vida diaria a xente comportábase como se nada sucedera: ían e viñan das súas tarefas, entraban nos comercios, acudían a facer xestións nas dependencias oficiais ou consumían refrescos e xelados nas terrazas dos cafés."

Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul. Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 198.