"Na viaxe de volta a Santiago, ó tempo que se distraía mirando pola ventá do coche de liña, ía recordando as veces que fixera aquela ruta, primeiro de a cabalo, cando aínda non abriran a estrada e había que chegar á Casa Grande do Miño por un carreiro que discorría paralelo ó río. (...) A escopeta que aquel home levaba ó lombo acentuaba o medo de que os bandidos puidesen aparecer en calquera volta, emboscados na fraga das Riscas."
Carlos Casares, Deus sentado nun sillón azul.
Ed. Galaxia, colección literaria, nº 138. 1ª edición, Vigo, 1996. Páx. 151.
No hay comentarios:
Publicar un comentario