“Pasados os anos tolos de
estudiante, don Luis volveu a Francelos, onde mirando pola tenda que fora do
seu pai vivíu sin facer gran cousa hastra 1835, data en que empezou a
frecuentar a tertulia da rebotica de Chao en Ribadavia. Nela ganou zona de home
equilibrado, por mais que chuspira cando vía ao cura pola rua ou se puxera de
costas contra a parede cando se cruzaba cos frades franciscanos, pois, según
el, había que protexerse, porque “Esta xente nunca se sabe”, decía.”
Carlos Casares, “O republicano de
Francelos”, de Os escuros soños de
Clío, edicións do Cerne, Santiago, 1979, páx. 126.
No hay comentarios:
Publicar un comentario