"Finalmente, tras aquela odisea deambulando por infinidade de lugares, na seguine xornada alcanzaron a ribeira do río Limia, onde saciaron a súa sede e decidiron, logo, cruzalo por un vao. A paixaxe que se abriu ante eles causoulles unha fonda emoción: ante os seus marabillados ollos unha natureza amábel e xenerosa fíxolles pensar que chegaran ao paraíso.
(...) Reunidos despois ao redor dun oráculo dedicado ao deus Menesteo, consultaron o camiño a seguir. A resposta foi fulminante: fosesn onde fosen, xa nunca deberían regresar a Turdetania.
Algún dos sublevados vacilou ante a idea de non volver ver á súa familia, aquel pensamento atormentábaos e seguía dándolles voltas nas súas cabezas, de modo que un deles convenceunos para que arroxasen todo vestixio de seu pasado ao río, até a roupa, e xa espidos decidiron esquecer para sempre a súa patria e mesmo o seu nome.
Tanta paixón puxeron en arrecunchar calquera recordo do pasado, que chegaron a convencerse de que aquel que a partir de entón chegase a cruzar aquela corrente esqueceríao todo, polo que desde aquela a canle coñeceuse co nome do Río do Esquecemento."
!
ResponderEliminar