Xumiando xordamente

"Por un lado o xoguetón do Loña formando bulidoras cascadas cubertas con riscadas brondas e espumosos encaixes esvarando de laxa en laxa, e de penedo en penedo, enfiando as augas polas brilantes areas, xumiando xordamente e ocultándose de vez en cando pra logo aparecer máis brilante, descompoñendo a luz en mil coores, hasta que vai morrer ó Miño maxestuoso, que cal anguía de niquel corre silencioso, quizais cheo de fantesía por levar no seu seo o ouro que lle regala o Sil, ou quizais por non te despertar vai caladiño mirando as feitizadas ribeiras, nas cales se prende cal si quixese quedarse, e formando multitú de isliñas hasta que se perde polo Ribeiro, por aquel país celestial qe cría mulleres cal anxos, daquel país cuia fermosura canta en sentidas trobas o xílgaro de San Clodio, o ispirado vate Eladio Rodríguez."

Heraclio Pérez Placer,("Ourensiño, meu Ourense) Contos, leendas e tradiciós, 1891, Imprenta de El Eco de Ourense (Obra narrativa en galego, 1998, Centro Ramón Piñeiro, páx.184)