“...que xa agardaban de cedo, coasi noite no
inverno, pola porta da rúa da Corona e despois axuntábanos todos, como a gando
fóra a alma, no patio grande do señor bispo, e cerraban a entrada ás oito.
As galloufas que alí se armaban eran de moito sandiós, xa se sabía, e púñanos en ringuileira, ou sexa en filas de a un, e os coarteróns de libra xa cortados, amoreados nos grandes canastros culeiros.”
Eduardo Blanco Amor, Xente
ao lonxe , páx. 39, Editorial Galaxia, Vigo 2006 (2ª edición en BBA).
No hay comentarios:
Publicar un comentario